Στη ζωή ενός ανθρώπου υπάρχει μια σχέση τόσο θεμελιώδης, που πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για τον καθένα μας: η σχέση μας με τον εαυτό μας. Προτού επιχειρήσουμε να χτίσουμε μια οποιουδήποτε είδους σχέση με κάποιον άλλο, θα πρέπει πρώτα να χτίσουμε μια στέρεη σχέση με τον εαυτό μας, γιατί αυτή είναι το θεμέλιο για το πώς ζούμε τη ζωή μας. Αυτή είναι η απλή αλήθεια πίσω από τη σειρά “foundation”, που αποτελείται από εικόνες που στόχο έχουν να εξερευνήσουν τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τον εαυτό μας. Η σειρά αποτελείται από εικόνες που με τη χρήση συμβολικών και σουρεαλιστικών στοιχείων αναπαριστούν τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις μου για τον εαυτό μου και τους ανθρώπους που με περιβάλλουν.

Ξεκίνησα αυτή τη σειρά πριν από δύο χρονιά σχεδόν, στις αρχές του 2013. Δεν είχα αρχικά αυτό το σκοπό, αλλά όταν συνειδητοποίησα  ότι πολλές από τις ιδέες μου περιστρέφονταν γύρω από το ίδιο θέμα, αποφάσισα να το επεξεργαστώ λίγο παραπάνω και να δημιουργήσω μια σειρά εικόνων. Η εμπειρία αυτή με έμαθε πολλά. Ήταν πολύ συναρπαστικό αλλά και εύκολο να δουλεύω πάνω σε παραλλαγές του ίδιου θέματος, όμως υπήρχαν και φορές που αυτό γινόταν δεσμευτικό.  Υπήρξαν στιγμές που πίστεψα ότι δεν πρόκειται να την ολοκληρώσω ποτέ, μιας και το θέμα της σχέσης με τον εαυτό είναι κάτι που δεν τελειώνει ποτέ. Έτσι κατάλαβα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να απεικονίσω όλες τις εκφάνσεις αυτής της σχέσης και περιορίστηκα σε αυτές που εγώ θεωρώ πιο σημαντικές. Σε όλη τη διάρκεια προσπάθησα να εξελιχθώ σαν φωτογράφος, διατηρώντας παράλληλα συνέπεια στο στυλ μου. Γενικά ήταν μια περιπέτεια, την οποία διασκέδασα πολύ και που η ολοκλήρωσή της μου δίνει τη δύναμη να συνεχίσω σε διαφορετικά πράγματα.

Η σειρά έχει ήδη παρουσιαστεί σε σελίδες τέχνης πριν την ολοκλήρωσή της. Πολλές από τις εικόνες έχουν παρουσιαστεί μεμονωμένα σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά και οι περισσότερες έχουν λάβει μέρος σε εκθέσεις φωτογραφίας στην Ελλάδα.

Έχω συμπεριλάβει εδώ όλες τις εικόνες της σειράς, με τη σειρά με την οποία δημοσιεύτηκαν. Κάνοντας κλικ σε κάθε μία, ανοίγει νέο παράθυρο που οδηγεί στο αντίστοιχο ποστ, σε περίπτωση που θέλετε περισσότερες πληροφορίες.

Η πρώτη εικόνα με “κλώνους”. Ο σχεδιασμός από πριν βοήθησε στη μετέπειτα επεξεργασία. Επίσης έμαθα πώς να δημιουργώ ομίχλη στο photoshop! Η εικόνα αυτή έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό “Φωτογράφος”.

Η δεύτερη εικόνα της σειράς είναι αρκετά απλή, αλλά μου αρέσει η συμμετρία της και η γενική ατμόσφαιρα. Εδώ έμαθα πώς να μακραίνω ένα φόρεμα και να ψηλώνω ένα τοίχο στο photoshop.

Γι’ αυτή την εικόνα πήγα σε ένα από τα πιο γνωστά μέρη της Θεσσαλονίκης (τα κάστρα), τρύπωσα μέσα σε έναν από τους πυργίσκους και ξεκίνησα να φωτογραφίζομαι, καθώς οι περαστικοί που πήγαιναν βόλτα τα σκυλιά τους σταματούσαν να δουν τι κάνω. Η επεξεργασία με δυσκόλεψε λίγο αλλά το αποτέλεσμα με αντάμειψε.

Νομίζω ότι αυτή είναι η δημοφιλέστερη όλων! Έως ώρας έχει πάνω από 200.000 επισκέψεις στο 500px  και έχει προβληθεί σε διάφορες σελίδες και blogs. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε και αυτή στον “Φωτογράφο”. Εδώ έμαθα πώς να σβήνω ένα πρόσωπο και πώς να “κλέβω” τον καθρέφτη των φίλων μου γιατί απλώς έπρεπε να τον έχω!

Για κάποιο λόγο αυτή η εικόνα μου φέρνει στο μυαλό την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, στο πιο σκοτεινό της ίσως. Ίσως φταίει το μπλε φόρεμα; το δυσκολότερο εδώ ήταν οι αντανακλάσεις στους καθρέφτες. Τα δάχτυλά μου πονάνε ακόμα από το masking στην κορνίζα του καθρέφτη.

Οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτή είναι μία από τις αγαπημένες μου! Χρειάστηκε η βοήθεια του άντρα μου, ο οποίος έκανε γκριμάτσες στην κάμερα καθώς κρατούσε την άλλη άκρη του σκοινιού. Πιο πολύ μ’ αρέσει πώς έδεσε ο ουρανός (τον οποίο πρόσθεσα αργότερα) με την ατμόσφαιρα και το concept!

Αυτή την εικόνα δεν την είχα σχεδιάσει, αν και είχα το concept στο μυαλό μου όταν είδα αυτό το έπιπλο και αποφάσισα να σκαρφαλώσω πάνω. Θα ήθελα να είχα μεγαλώσει το κάδρο λιγάκι ακόμα.

Η επόμενη προσθήκη στη σειρά έγινε μετά από εννιά μήνες, τον περασμένο Ιούλιο και δυστυχώς ήταν η πρώτη φωτογράφιση που έκανα για το 2015. Αυτή η χρονιά ήταν πραγματικά πολύ κουραστική. Είναι επίσης η πρώτη φωτογράφιση που έκανα ενώ ήμουν έγκυος. Ακόμα βέβαια δεν είχα φουσκώσει πολύ, κάτι που βοήθησε μιας και χρειάστηκε να κάνω πολλές φορές πως τρέχω μέχρι να το πετύχω.

Αυτό το concept με δυσκόλεψε περισσότερο στην οπτικοποίηση. Όταν τελικά βρέθηκε η ιδέα, δεν μπορούσα να την πραγματοποιήσω έτσι όπως ήθελα για λόγους ασφάλειας. Αλλά όταν δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις καπνογόνα για το εφέ που θες, ανακαλύπτεις την αξία του καπνού από ηλεκτρονικό τσιγάρο!

Το τέλος του ταξιδιού, μια συνάντηση σε μια παλιά γέφυρα. Χρειάστηκε να φωτογραφίσω τον εαυτό μου ξεχωριστά και να τον προσθέσω μετά στη φωτογραφία της γέφυρας, γιατί ήμουν πολύ έγκυος για να περπατάω σε ετοιμόρροπες γέφυρες. Έτσι, μέχρι το τέλος της, αυτή η σειρά με βοήθησε να μάθω πάρα πολλά!

Όλες οι εικόνες είναι διαθέσιμες ως υπογεγραμμένα και αριθμημένα αντίτυπα περιορισμένης έκδοσης, εκτυπωμένες σε χαρτί fine art μουσειακής ποιότητας. Μπορείτε να τα προμηθευτείτε είτε απευθείας από μένα, είτε από τη Saatchi online gallery.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι αφιερωμένοι στο μωρό μου, οπότε δεν έχω κανένα φωτογραφικό σχέδιο. Βλέποντας και κάνοντας. Λογικά θα είμαι πιο ενεργή στο facebook τώρα, οπότε ακολουθήστε τη σελίδα μου αν δεν το έχετε κάνει ήδη!

Αν καταφέρατε να διαβάσετε όλα αυτά, αλλά και αν δεν τα καταφέρατε, θα το εκτιμούσα πολύ να μου γράψετε δυο λόγια με τις εντυπώσεις σας!

Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να ολοκληρώσω τη σειρά “foundation”, την οποία ξεκίνησα σχεδόν δύο χρόνια πριν. Είναι σημαντικό για μένα να κλείσω αυτό το κεφάλαιο και να προχωρήσω σε διαφορετικά πράγματα. Μου μένει μια εικόνα ακόμη και μετά η σειρά θα είναι ολοκληρωμένη.

Το συγκεκριμένο concept υπήρχε στο μυαλό μου από την αρχή, αλλά δεν είχα βρει πώς να το μεταφέρω σε εικόνα. Μετά σκέφτηκα την ιδέα με τον καπνό. Αρχικά ήθελα να χρησιμοποιήσω καπνογόνα και να κάνω τη φωτογράφιση σε εξωτερικό χώρο, αλλά μετά σκέφτηκα ότι μάλλον δεν είναι και πολύ καλό για μία έγκυο να παίζει με καπνογόνα. Μετά σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω αλεύρι, μέχρι που είδα μια φωτογράφιση που έκανε ο απίστευτος Von Wong, όπου έβαλε ένα μέλος του συνεργείου του να φυσά τον καπνό από το ηλεκτρονικό του τσιγάρο για να δημιουργήσει την αίσθηση της ομίχλης. Οπότε έβαλα κι εγώ τον άντρα μου να φυσά τον καπνό από το ηλεκτρονικό του τσιγάρο μπροστά σε ένα μαύρο σεντόνι, τράβηξα μερικές φωτογραφίες και αυτό ήταν! Κάποιες φορές η πιο απλή λύση είναι η καλύτερη!

Αν και πιστεύω ότι ίσως να ήταν καλύτερα αν είχα ακολουθήσει το πλάνο μου με τα καπνογόνα, είμαι αρκετά ικανοποιημένη με το τελικό αποτέλεσμα. Τώρα μένει μόνο μία ακόμη εικόνα, την οποία σκοπεύω να ολοκληρώσω μες στις επόμενες μέρες, μιας και όπου να ‘ναι μπαίνω στο μήνα μου και ξέρω ότι αν δεν την τελειώσω τώρα, θα περάσουν πιθανότατα μήνες μέχρι να το κάνω.  Οπότε λογικά θα έχετε νέα μου σύντομα!

Αν δε θέλετε να χάνετε καμία δημοσίευση, γράψτε το email σας στο πλαίσιο που βρίσκεται στα αριστερά και θα λαμβάνετε ειδοποίηση κάθε φορά που γράφω κάτι νέο. Μπορείτε επίσης να με βρείτε στο facebook, το instagram κι άλλα κοινωνικά δίκτυα πατώντας στα εικονίδια που βρίσκονται στην κορυφή της σελίδας.  Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!