Όλες οι εικόνες της σειράς “αθέατη Θεσσαλονίκη” είναι διαθέσιμες σε σετ καρτ-ποστάλ, αφίσα και fine art εκτυπώσεις σε περιορισμένα αντίτυπα.

Παρακαλώ στείλτε μου μήνυμα με το αίτημά σας.

Η πρώτη φορά που πήγα στη λίμνη για να τη φωτογραφίσω ήταν πριν από αρκετά χρόνια. Ήξερα ότι είχε αποξηρανθεί και ήθελα να αποτυπώσω αυτήν την καταστροφή. Καθώς δεν γνώριζα τα μέρη, πήγα πρώτα στον Άγιο Βασίλειο, θεωρώντας πως από εκεί θα μπορούσα να έχω πρόσβαση στη λεκάνη της λίμνης. Δεν κατάφερα όμως να βρω αυτήν την πρόσβαση, ούτε υπήρχε και κανείς για να ρωτήσω, οπότε συνέχισα με το αυτοκίνητο να κάνω το γύρο της λίμνης. Κάποια στιγμή κι ενώ είχα φτάσει πια στην απέναντι μεριά, αποφάσισα να αφήσω το αυτοκίνητο και να προχωρήσω μέσα από τα χωράφια προς τη λίμνη. Πάλι όμως δεν κατάφερα να φτάσω κάπου. Συνάντησα μόνο κάτι κολονάκια που έγραφαν αριθμούς. Αργότερα διαπίστωσα ότι αυτά τα κολονάκια σημάδευαν κάποτε τα όρια της λίμνης, η οποία πια δε φαινόταν πουθενά. Τελικά δεν κατάφερα εκείνη τη φορά να εντοπίσω πουθενά τη λίμνη, ή μάλλον το κουφάρι της κι έτσι έφυγα άπραγη.

Τα τελευταία χρόνια η λίμνη άρχισε δειλά δειλά να γεμίζει και να επιστρέφουν και οι πρώτοι της ένοικοι, πουλιά και ψάρια. Αποφάσισα να εντάξω την Κορώνεια στη σειρά unseen Thessaloniki, λόγω της ιστορίας που κουβαλάει. Η φωτογράφιση που είχα σχεδιάσει αποδείχτηκε επεισοδιακή και χρειάστηκε τελικά να πάω τρεις φορές στη λίμνη για να την ολοκληρώσω, λες και κάποιος μου έβαζε εμπόδια. Την πρώτη φορά παρουσίασε πρόβλημα η κάρτα μνήμης και έχασα όλες τις φωτογραφίες, τη δεύτερη ήταν ακατάλληλος ο καιρός και την τρίτη ολοκλήρωσα μεν τη φωτογράφιση,αλλά περνώντας τις φωτογραφίες στον υπολογιστή διαπίστωσα ότι δεν είχα τραβήξει raw αρχεία. Ελπίζω τουλάχιστον όλα αυτά τα εμπόδια να ήταν για καλό!

Η λίμνη Κορώνεια (ή Λίμνη Λαγκαδά) βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα ανατολικά από τη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε έντονα προβλήματα αποξήρανσης. Πριν αρχίσει να έχει σοβαρές απώλειες υδάτων ήταν η 5η μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας σε έκταση. Η περιοχή της Κορώνειας -όπως και της γειτονικής Βόλβης- έχει χαρακτηριστεί υγρότοπος διεθνούς σημασίας (Συνθήκη Ramsar), ζώνη ειδικής προστασίας για τη διαβίωση άγριων πουλιών, τη διατήρηση φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας χλωρίδας και πανίδας, αλλά και καταφύγιο άγριας ζωής.

Πρόκειται για έναν πανέμορφο υδροβιότοπο, τον οποίο στράγγιξαν χιλιάδες παράνομες γεωτρήσεις χωρικών και μόλυναν ανεπανόρθωτα γειτονικά εργοστάσια, που μετέτρεψαν τα νερά σε τοξική λάσπη. Μετά τη δεκαετία του ΄80, η στάθμη του νερού άρχισε σταδιακά να υποχωρεί. Εκατομμύρια ευρώ ξοδεύτηκαν σε ελληνικά και κοινοτικά προγράμματα για τη διάσωση της λίμνης, τα περισσότερα ωστόσο κατέληξαν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.

Το καλοκαίρι του 2007, 30.000 πουλιά πέθαναν και το 2008 η λίμνη αποξηράνθηκε. Για μεγάλο χρονικό διάστημα κανένα αποδημητικό πουλί δεν ερχόταν στην λίμνη, προτιμώντας την λίμνη Βόλβη, όπου όμως τροφή δεν επαρκούσε. Το 2014 τόσο κατά την φθινοπωρινή και χειμερινή περίοδο, όσο και κατά την διάρκεια της άνοιξης, λόγω των έντονων χιονοπτώσεων και βροχοπτώσεων, η στάθμη στη λίμνη Κορώνεια έφτασε τα 2 μέτρα σε ορισμένα σημεία, ενώ νερό υπάρχει πλέον και σε σημεία που δεν υπήρχε καθόλου.Έπειτα από διάστημα περίπου 10 ετών η περιοχή της λίμνης φιλοξένησε αρκετές χιλιάδες άγριων πτηνών.

Ο πρώην Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης καταδικάστηκε το 2014 σε ποινή φυλάκισης 11 μηνών, με τριετή αναστολή, αναφορικά με τον περιβαλλοντικό θάνατο της λίμνης Κορώνειας. Η υπόθεση εξετάστηκε σε δεύτερο βαθμό και αφορούσε την καθυστέρηση επιβολής προστίμων ή και τη μείωσή τους σε βάρος βιομηχανικών μονάδων περιμετρικά της λίμνης.

Πηγές

iefimerida.gr

wikipedia

vice

Όλες οι εικόνες της σειράς “αθέατη Θεσσαλονίκη” είναι διαθέσιμες σε σετ καρτ-ποστάλ, αφίσα και fine art εκτυπώσεις σε περιορισμένα αντίτυπα.

Παρακαλώ στείλτε μου μήνυμα με το αίτημά σας.

Μόλις 5  λεπτά με το αυτοκίνητο από το σπίτι μου, βρίσκεται ένας από τους θησαυρούς της Θεσσαλονίκης τον οποίο λίγοι γνωρίζουν. Πρόκειται για το αρχαιολογικό πάρκο των βυζαντινών νερόμυλων στην Πολίχνη. Στο παρελθόν ο κόσμος επισκεπτόταν και έκανε εκδρομές στην περιοχή λόγω της απαράμιλλης ομορφιάς της (νερά, δέντρα, χλωρίδα και πανίδα στα καλύτερά τους). Σήμερα σώζονται πέντε νερόμυλοι και ένας ληνός (πατητήρι) και έχουν ανακηρυχθεί “μνημεία βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων”.

Οι νερόμυλοι αποτελούν μέρος ενός υδρομυλικού συστήματος δώδεκα νερόμυλων που αναπτύχθηκε στα βυζαντινά χρόνια κατά μήκος του ρέματος, το οποίο πήγαζε από το Χορτιάτη και κατέληγε στο Θερμαϊκό κόλπο.  Το 1996, ο δήμος Πολίχνης άρχισε τις προσπάθειες ανάπλασης της περιοχής, που είχε επιβαρυνθεί με την πάροδο των χρόνων από μπάζα, απορρίμματα και από καταπατήσεις της δημοτικής γης, ώστε να μετατραπεί σε ένα περιαστικό πάρκο με αρχαιολογικό και πολιτιστικό χαρακτήρα, επισκέψιμο από όλους τους Θεσσαλονικείς.

Tο υδάτινο ρεύμα παρουσιάζει ροή όλο τον χρόνο, μεταβαλλόμενο ανάλογα με την εποχή και το ύψος της βροχής. H φυσική βλάστηση της περιοχής είναι ποικίλη και πλούσια. Μελέτη που ανέθεσε – χρηματοδότησε ο Δήμος και εκπόνησε το εργαστήριο Συστηματικής Βοτανικής και Φυτογεωγραφίας του τμ. Βιολογίας του Α.Π.Θ. εντόπισε στη ρεματιά και το μυλοτόπι βιότοπο – καταφύγιο για σπάνια είδη, με καταγεγραμμένα 194 διαφορετικά αυτοφυή φυτά.

Πηγές: Skepseis και Parallaxi

Όλες οι εικόνες της σειράς “αθέατη Θεσσαλονίκη” είναι διαθέσιμες σε σετ καρτ-ποστάλ, αφίσα και fine art εκτυπώσεις σε περιορισμένα αντίτυπα.

Παρακαλώ στείλτε μου μήνυμα με το αίτημά σας.

Αυτή η εξαιρετικά φωτογενής προβλήτα βρίσκεται στα ανατολικά της Θεσσαλονίκης, στην περιοχή της Περαίας.

Κατά την τουρκοκρατία η περιοχή αυτή ανήκε σε έναν Τούρκο μπέη. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκαν εδώ πρόσφυγες. Λόγω του ότι προέρχονταν από διαφορετικά μέρη όμως, δε συμφωνούσαν για την ονομασία της περιοχής κι έτσι μετά από κλήρωση αποφασίστηκε το όνομα “Περαία”.

Στην περιοχή δεσπόζει η μεγάλη παραλία, που στο παρελθόν αποτελούσε πόλο έλξης ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Ο κόσμος ερχόταν εδώ από τη Θεσσαλονίκη με καραβάκι για να κάνει το μπάνιο του στη θάλασσα. Σήμερα δεν είναι πια τόσο δημοφιλής, παραμένει όμως ένα πανέμορφο παραθαλάσσιο μέρος, που αξίζει μια επίσκεψη.

Όλες οι εικόνες της σειράς “αθέατη Θεσσαλονίκη” είναι διαθέσιμες σε σετ καρτ-ποστάλ, αφίσα και fine art εκτυπώσεις σε περιορισμένα αντίτυπα.

Παρακαλώ στείλτε μου μήνυμα με το αίτημά σας.

Αποφάσισα να κάνω μια καινούρια σειρά, που θα περιστρέφεται γύρω από την πόλη στην οποία ζω τα τελευταία δεκαέξι χρόνια, τη Θεσσαλονίκη. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω ανακαλύψει πολλά ενδιαφέροντα μέρη τόσο μέσα στην πόλη, όσο και στην ευρύτερη περιοχή, που νομίζω αξίζουν προσοχής. Πρόκειται για τα λιγότερο γνωστά μέρη, μνημεία ή αξιοθέατα που για κάποιο λόγο με ιντριγκάρουν και νομίζω ότι θα έπρεπε να τα δει περισσότερος κόσμος. Πρόκειται και για τα πιο γνωστά μέρη που θα μπορούσαν να ιδωθούν κι αλλιώς. Οπότε, αποφάσισα να τα φωτογραφίσω με τον δικό  μου τρόπο. Θα συνοδεύω κάθε φωτογραφία με ένα κείμενο με πληροφορίες για την τοποθεσία και την ιστορία της.

Αυτή είναι η βίλα Σαλέμ. Βρίσκεται στην περιοχή που ήταν γνωστή ως “συνοικία των εξοχών”, έξω από τα τείχη της πόλης (σημερινή Βασιλίσσης Όλγας). Μέχρι τα μέσα του 19ου αι., υπήρχαν εκεί μόνο κάποια μικρά σπίτια και χωράφια, εξ’ ου και το όνομα της περιοχής. Μέχρι το τέλος του 19ου αι. οι πλούσιοι Έλληνες, Τούρκοι και Εβραίοι έμποροι άρχισαν να εγκαθίστανται εκεί και να χτίζουν τις μεγαλοπρεπείς επαύλεις τους.  Κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, πολλά από τα σπίτια επιτάχθηκαν από τον στρατό και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όλη περιοχή είχε χάσει πια την αίγλη της και αφέθηκε στη φθορά μέχρι τη δεκαετία του 60, οπότε οι περισσότερες από τις υπέροχες αυτές επαύλεις κατεδαφίστηκαν για να χτιστούν άσχημες πολυκατοικίες. Κάποιες όμως κατάφεραν να σωθούν και μερικές είχαν την τύχη να αναστηλωθούν και να ξαναβρούν τη χαμένη τους ομορφιά. Άλλες όμως αντιμετωπίζουν ακόμη την εγκατάλειψη και τη φθορά.

Η Βίλα Σαλέμ αγοράστηκε το 1878 από έναν Εβραίο έμπορο ονόματι Τζερμπογάς, ο οποίος μετά από δέκα χρόνια την πούλησε σε μια Ελβετίδα ονόματι Anna Evelman. Το 1894 πουλήθηκε εκ νέου στον Εβραίο δικηγόρο Εμμανουήλ Ραφαήλ Σαλέμ και από το 1915 στέγασε το ιταλικό προξενείο. Μετά το σεισμό του 1978 το ιταλικό προξενείο μεταφέρθηκε σε άλλο κτίριο (που χτίστηκε στη θέση μιας άλλης έπαυλης) και η βίλα εγκαταλείφθηκε. Έγιναν κάποιες εργασίες το 1984, αλλά από τότε αυτό το όμορφο κτίριο έμεινε να καταρρέει. Σήμερα ανήκει στην ιταλική κυβέρνηση και απ’ όσο ξέρω δεν υπάρχουν σχέδια για την αναστήλωσή του.

Update: Το 2018 η βίλα πωλήθηκε σε Θεσσαλονικείς επιχειρηματίες με σκοπό να μετατραπεί σε boutique ξενοδοχείο. (πηγή: https://parallaximag.gr/thessaloniki/se-cheria-thessalonikion-vila-proorizetai-gia-boutique-hotel). Ανυπομονώ να δω τη μεταμόρφωσή της!

Η ιστορία της συνοικίας των εξοχών μου φαινόταν πάντα πολύ γοητευτική. Κοιτάζοντας κανείς φωτογραφίες της εποχής της ακμής της, κάνει αναπόφευκτα τη σύγκριση με την τωρινή της εικόνα. Μου φαίνεται απίστευτο ότι υπήρχε κάποτε αυτή η συνοικία, με τα υπέροχα σπίτια και τους καλοφροντισμένους κήπους, χτισμένα μια ανάσα από τη θάλασσα. Είναι θλιβερό ότι ένας τέτοιος θησαυρός δε θεωρήθηκε άξιος να διασωθεί, για να μπορούν και οι επόμενες γενιές να τον θαυμάσουν. Η ομορφιά της βίλας Σαλέμ είναι απίστευτη και μπορεί κανείς μόνο να φανταστεί πόσο υπέροχη μπορεί να ήταν στην ακμή της. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον γι’ αυτήν με στεναχωρεί ιδιαιτέρως. Πρόκειται για μία μόνο από τις επαύλεις της συνοικίας των εξοχών που έχουν απομείνει εγκαταλελειμμένες, αφημένες στην καταστροφή και το βανδαλισμό. Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι υπάρχει κάποιο μέλλον γι’ αυτήν. Εγώ τουλάχιστον θα ήθελα πολύ να τη δω να λάμπει ξανά.